Benim Zannımca Ne Demek?
Bir Duygu, Bir Kırılma Anı
Kayseri’nin soğuk sokaklarında yürürken, başımda dönen düşüncelerimle adımlarımın hızı birbiriyle yarışıyor gibiydi. Bu şehirde zaman sanki yavaşça akıyordu. Ne kadar fazla insan olsa da, yalnız hissettiğim zamanlar hiç bitmiyordu. O gün de öyle oldu. Kafamda karışık bir denklemi çözmeye çalışırken, bir yandan da şehrin kışına karşı direnmeye çalışıyordum.
O an, “Benim zannımca ne demek?” sorusu dilime pelesenk oldu. Kelimeler, bazen sadece anlamlarını taşımıyorlarmış gibi hissettiriyor. O kadar çok duyguyu barındırıyorlar ki, bazen ne demek istediklerini anlamak için saatlerce düşünmek gerekebiliyor. O kadar çok şüphe, hayal kırıklığı ve belirsizlik var ki, zaman zaman kelimeler de seni savuruyor.
Hayatımda hep bir şeyler eksikti. Gönlümde yankı yapan eksiklik, özellikle de o gün, hep kendini hatırlatıyordu. Oysaki hepimiz bir şeylere inanmak, bir şeye sahip olmak istiyoruz. O an, Kayseri’nin karanlık sokaklarında kaybolduğumu hissettim. Kısa bir süre önce, hep “Benim zannımca” dediğim şeylerin, aslında hiç de doğru olmadığını fark ettim.
Bir Mesaj ve O Anki Yanılgı
Birkaç saat önce, eski bir dostumdan gelen bir mesajı okumuştum. Birkaç satır yazmıştı, ama sanki her bir kelime daha büyük bir anlam taşıyor gibiydi. Aradan geçen yıllar, hayatın ne kadar hızlı değişebileceğini gösterdi bana. Mesajı okuduktan sonra zihnimde bir soru belirdi: “Herkesin zannettiği şeyler gerçekten doğru mu?” Mesajı yazan kişiyle uzun yıllardır görüşmüyorduk, ama o gün, bu kelimelerle bir şeyler yerli yerine oturdu sanki. Sadece geçmişin ve anıların baskısı altında, bir an her şeyin eskiye dönmesini istedim.
Sonra fark ettim. Hayatın akışında kaybolmuşken, “Benim zannımca” dediğim şeylerin bana ne kadar yanlış bir yol sunduğunu. Duygularımız bazen bizi yanıltabiliyor. Hani bir konuda hep emin olduğun bir şey vardır ya, işte o zamanlar, emin olmak her zaman doğruyu bulmak anlamına gelmiyor. Bazen, tam da hayalini kurduğun şeyin karşısında, yanlış yerde duruyorsun. Bu da seni büyük bir hayal kırıklığına sürüklüyor.
O an, “Benim zannımca ne demek?” sorusunun anlamı tüm varlığımda yankı buldu. Zannettiğin ne kadar doğru olursa olsun, gerçekler bazen başka türlü şekilleniyor.
Bir Başka Yoldan Umut
Gecenin geç saatlerinde, Kayseri’nin karanlık sokaklarında yürümek, bana bir süre sonra huzur vermeye başlamıştı. Bir parka oturdum, derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapadım. İçimde yoğun bir hayal kırıklığı vardı. Ama aynı zamanda bir şeyleri yeniden keşfetmenin heyecanı da vardı. Yalnız değildim, çünkü kendimi en iyi bildiğim yer olan duygularımda buluyordum.
Birçok şey değişebilirdi, ama önemli olan neyi zannettiğimiz değil, neyi keşfettiğimizdi. “Benim zannımca” dediğimizde aslında o an için doğru bildiğimiz şeylere tutunuyorduk. Ama zaman geçtikçe, o doğrular daha bir esnek hale geliyordu. Zannettiğimizin aslında sadece bir başlangıç noktası olduğunu fark ettiğimde, içimde bir umut doğdu. Duygularımı artık saklamama gerek yoktu. Belki de, doğru bildiğim şeyler bile yanlış olabilirdi, ama o an, “Benim zannımca” demek, yeni bir kapıyı aralamak anlamına geliyordu.
Sonuçta Hayat Ne Zannediyor?
Bir süre sonra, o karanlık sokaktan çıkıp evime dönerken, içinde bulunduğum yalnızlık yerini farkındalığa bıraktı. Şimdi, “Benim zannımca” diyen her kelime, içimde daha anlamlı bir yer tutuyor. Çünkü duygular, ne kadar karışık olsa da, sonunda seni doğruya götürür. Belki de “Benim zannımca” dediğimizde, doğruyu bulmak için bir adım daha atıyoruz. O adımlar, bazen belirsiz, bazen de aydınlık bir yola dönüşüyor.
Ve sonunda, belki de hayat sadece neyi zannettiğimizle değil, zannettiğimizin ötesine geçmeyi öğrenmemizle şekillenir.